Mijn eerste vertelkabouter

De afgelopen week heb ik gewerkt aan mijn allereerste vertelkabouter. En ik moet je bekennen: het was ... grrrrrr! Het hoofdje maken lukte prima. Daarna moest ik het lijf van vilt naaien en vullen, en ook dat verliep zonder problemen. Maar toen moest ik de schoendelen in elkaar zetten ... Maar ja, hoe? Het patroon gaf niet erg duidelijk aan hoe ik dit moest aanpakken en ook met hulp van Severine kwam ik er niet uit. Dus ... zelf maar een patroontje bedacht en geknipt en in elkaar genaaid.



Daarna moest er een cape genaaid worden van flanel. Ook nu was het patroon niet erg duidelijk, dus na lang nadenken maakte ik dit capeje. Maar waar moest ik mijn vingers nu in steken om de kabouter te laten bewegen straks? Na lang dubben werd me duidelijk dat het geen cape moest worden, maar een soort blouse. Had ik dat eerder geweten!



Afijn, gelukkig had ik nog flanel in dezelfde kleur liggen, dus opnieuw knippen en naaien maar. En wat bleek? De blouse was veel te kort! Op de foto van het patroon komt de blouse tot op de knieën, maar bij mij ... Grrrrrr! Ik begon me nu toch wel een beetje te ergeren!



Daarna was de muts aan de beurt. Van vilt, dus wat kan daar fout aan gaan? Je ziet het op de foto: veel te groot! Ook die moest ik dus weer helemaal uithalen en bijknippen! Je zou er de moed van verliezen ... Maar goed, uiteindelijk vind ik hem best lief geworden. Voor een volgende kabouter weet ik hoe ik het aan ga pakken!